ประวัติลีลาศ(สแตนดาร์ด)

จังหวะ วอลซ์
เริ่มในปีค.ศ.1910-1914ที่บอสตันคลับ โรงแรมซาวอย กลางกรุงลอนดอน มีต้นแบบมาจากจังหวะ "บอสตัน วอลซ์"ในปีค.ศ.1914จังหวะบอสตันได้เสื่อมลง เบสิคพื้นฐานได้ถูกเปลี่ยนไปในทิศทางของ"วอลซ์" ลักษณะเฉพาะ จะเป็นไปในรูปแบบสวิง ลักษณะแกว่งไกวแบบลูกตุ้มนาฬิกา การเคลื่อนไหวที่โล่งอิสระ โครงสร้างท่าเต้นเป็นแบบที่มีการสวิงโยกย้าย นุ่มนวล ดนตรีจะมีความโรแมนติค ชวนฝัน ละเอียดอ่อน 

จังหวะ แทงโก้
ศตวรรษที่ 20 ได้มีการเต้นรำจังหวะ มิรองก้า ในโรงละครเล็กๆ โดยเหล่าสังคมชั้นสูงที่มาจากประเทศบราซิล ในช่วงเวลานั้น ชื่อของมันได้ถูกเปลี่ยนจาก มิรองก้า เป็นแทงโก้ และได้ถูกแนะนำสู่ทวีปยุโรป เริ่มก่อนในกรุงปารีส ในชุมชนอาร์เจนติน่า เอกลักษณ์เฉพาะ มีความมั่นคง น่าเกรงขาม โล่งอิสระ ไม่มีการสวิง การเคลื่อนไหวมีความเฉียบขาด มีการเต้นที่สับเปลี่ยนฉับพลันสู่ความสงบนิ่ง มีการย่างก้าวที่นุ่มนวลดั่งแมว รูปแบบของการเต้นต้องใส่ความรู้สึกที่หยิ่งยโสตามแบบฉบับของชาวสเปน

จังหวะ เวียนนีสวอลซ์
เริ่มมาจากทางตอนใต้ของประเทศเยอรมัน แถบเทือกเขาเอลป์ ศตวรรษที่ 18 การเต้น Weller, Waltz และ Landler ได้ถูกค้นพบ และจังหวะสุดท้ายนี่เองที่เป็นต้นแบบดั้งเดิมของ เวียนนีสวอลซ์ เอกลักษณ์เฉพาะมีการโคจรไปโดยรอบ การสวิงที่โล่งอิสระ และมีการเคลื่อนที่ไปข้างหน้า เป็นจังหวะการเต้นรำที่ได้แสดงถึงการมีพลังความอดทน การสวิงไปด้านข้าง จังหวะนี้มีรูปแบบการเต้นที่น้อยมาก

จังหวะ สโลว์ ฟอกซ์ทรอท
ได้ถูกแนะนำเข้ามาในทวีปยุโรป ก่อนสงครามโลกครั้งที่ 1 พูดกันว่าชื่อนี้มาจากนักเต้นรำประกอบดนตรีคนหนึ่ง ชื่อฮารีฟอกซ์ และได้เริ่มขัดเกลารูปแบบเพิ่มขึ้นระหว่างปี ค.ศ.1922และ1929 เป็นจังหวะหนึ่งที่มากไปด้วยรูปแบบการเคลื่อนที่ไปข้างหน้าและถอยหลังอย่างต่อเนื่อง ซึ่งตรงและเป็นแนวอย่างมีระเบียบ เป็นการเต้นรำที่แสดงถึงอารมณ์ความรู้สึก ด้วยการเคลื่อนไหวที่มีทั้งช้าและเร็ว

จังหวะ ควิ๊กสเต็ป
ได้แตกแขนงมาจาก จังหวะฟอกซ์ทรอท ชาวอังกฤษได้พัฒนามาจากการเต้น ชาร์ลสทั่นและทำการผสมผสานกับจังหวะฟอกซ์ทรอท เรียกจังหวะนี้ว่า จังหวะควิ๊กไทม์ ควิ๊กสเต็ปเป็นจังหวะที่ให้ความสนุกสนานไม่มีขีดจำกัดในความเร็ว การเคลื่อนไหว การโคจรและการหน่วงเวลาจนวินาทีสุดท้าย เพื่อสร้างความสนุกสนานบนฟลอร์